روش صحیح کاشت نهال

1. آماده‌سازی زمین

2. انتخاب محل و تشخیص نوع خاک و نوع درخت مناسب

3. آماده سازی چاله

4. آماده سازی نهال

5. عمل پرالیناژ یا همان ضدعفونی ریشه نهال

6. انجام کاشت نهال

7. در صورت لزوم درخت را دیرک کوبی کنید

8. مالچ پاشی کنید

 

1-آماده‌سازی زمین

محلی که می خواهیم درخت میوه را در آن بکاریم باید دارای خاک حاصلخیز و غنی باشد. اگر ساختمان را تازه احداث کرده‌اید احتمالا بقایای مصالح ساختمانی مانند گچ و سیمان و … در خاک باغچه باشد. این مواد باید از باغچه خارج و مخلوط خاک زراعی مرغوب همراه با کود حیوانی پوسیده و ماسه حداقل به ارتفاع نیم متر و اگر مقدور بود بیشتر از آن در باغچه خانه ریخته شود. اگر می توانید پیشنهاد باغبانها این است که بیشتر از یک و نیم متر از عمق خاک باغچه را بردارید (زیرا درختان میوه تا چند متری عمق زمین هم ریشه می دوانند) و با خاکی که مخلوطی از خاک زراعی و کود حیوانی و ماسه باشد جایگزین شود. (البته هر چقدر خاک شما حاوی باقیمانده موجودات زنده اعم از گیاهان یا جانوران – مانند پوست مو پودر خون پودر استخوان و… باشد در آینده رشد گیاهان شما به دلیل وجود مواد آلی بیشتر – بهتر خواهد بود).

 

2-انتخاب محل و تشخیص نوع خاک و نوع درخت مناسب

محلی که می خواهیم درخت میوه را در آن بکاریم باید دارای خاک حاصلخیز و غنی باشد

بهترین خاک زراعی آن خاکی است که رنگ آن تیره باشد و از قرمز به قهوه‌ای و سیاهی بگراید. این خاک باید از سطح زمین جمع آوری شود و به عمق بیش از سی سانتی متری نرود (خاک سطح الارض) خاک زراعی را مصالح فروشیها و حمل خاک ها برای شما می‌آورند. ولی حتما از بهترین محل خاک را تهیه کنید.بهتر از قبل از هر اقدامی خاک را نمونه برداری کرده همراه با آب کشاورزی به آزمایش بدهید سپس نتیجه آزمایش را با مهندسین مجرب و گیاه پزشکان مشورت داشته باشید اگر خاک زمینتان نیاز به اصلاح فیزیکی و بافتی باشد حتما انجام دهید تا بعدها به مشکل برنخورید و نوع میوه درخت و نژاد آن را انتخاب کنید.

 

3-آماده سازی چاله:

بعضی درختان میوه مانند گلابی یا گردو ریشه اصلی Tap root خیلی محکم و درازی دارند و برای این درختان لازم است که چاله عمیق تری کنده شود. عرض نیم متر برای مثال و عمق ۷۵ سانتی متر برای خاکی که مناسب است کنده می شود ولی اگر محل شما کاملا نامناسب و سنگلاخی است می توانید تا دو متر عمق و یک متر عرض بکنید و با خاک خوب پر کرده و درختکاری کنید. در کل عمق و قطر گودال باید از عمق و طول ریشه‌ها بیشتر باشد.

محل چاله باید عاری از ریشه های گیاهان دیگر باشد.

 

برای باغکاری معمولا توصیه می شود این چاله را از پاییز بکنید و آماده بگذارید تا بهار که میخواهید کشت کنید رطوبت درون چاله افزایش یافته و موجودات ذره بینی در محل چاله آماده خدمتگذاری به نهال جدید باشند.

در حال حاضر تراکتورهای مجهز به چاله‌کن نیز وجود دارند و می توانند سرعت چاله‌کنی را چندین برابر کرده و هزینه کارگر را پایین تر بیاورند (این خدمت در گلستان علی نیز ارائه می شود)

 

4-آماده سازی نهال

تا قبل از کاشت باید ریشه‌ها را پاشنه پوشی کرد. یعنی ریشه‌ها نباید در معرض نور و هوا باشد و بهتر است اطراف ریشه‌ها را با خاک یا ماسه یا کیسه پلاستیکی سیاه پوشاند.و همچنین ریشه ها نباید در خاک گلدان باشند

معمولا شب قبل از کاشت، نهالها را در آب می گذارند تا ریشه‌ها به اندازه کافی آبگیری بکنند و رقابت اسمزی بین خاک و ریشه اگر بوجود آمد ریشه ها آب از دست نداده و خشک نشوند.و میتوانید همراه آب از مواد ضدعفونی کننده و قارچکش استفاده کنید و یک ساعت در محلول ضدعفونی قرار دهید.

 

ریشه های نهالی که می خرید باید کاملا قوی و سالم باشد. در هنگام در آوردن گیاه ریشه‌ها صدمه می بیند. این قسمتهای صدمه دیده را با قیچی تیز باید هرس کنید. تا سطح تماس محل زخم با خاک کمتر شده و احتمال بروز بیماریهای قارچی کاهش یابد. این عمل همچنین موجب تحریک ریشه به تولید ریشه های فرعی می شود.

از طرف دیگر چون حجم ریشه‌ها در اثر انتقال کم شده است. بهتر است حجم ساقه‌ها را نیز هرس کرد تا ریشه و ساقه متناسب باشند.
همچنین نهال میوه را معمولا کوتاه نگه میدارند تا عمل میوه چینی راحت باشد. برای این کار مثلا در مورد سیب ساقه اصلی را پس از کاشت تا ۸۰ سانتیمتر بالای محل پیوند نگه داشته و بالاتر از آن را حذف می کنند. این کار باعث می شود ساقه های جانبی به شکل یک جام رشد کرده و نور کافی به درون شاخه‌ها برسد. (این موضوع مبحث بزرگی به نام «هرس» است و در کتاب های مختلفی به زبان فارسی به طور تخصصی توضیح داده شده است.)

 

5-عمل پرالیناژ یا همان ضدعفونی ریشه نهال

در مقیاس بزرگ برای اینکه درصد موفقیت کاشت درختان بیشتر شود، پرالیناژ تمهیدی است که کمک زیادی به باغبان می کند. این عمل عبارت است از آغشته کردن ریشه نهال به موادی چسبنده و ضدعفونی کننده.

عمل پرالیناژ عبارت است از آغشته کردن ریشه نهال به موادی چسبنده و ضدعفونی کننده

 

روش برالیناژ:در یک بشکه ۱۰۰ لیتری آب مقدار ۱۰ کیلوگرم رس الک شده + ۵ کیلوگرم پهن الک شده + ۳۰۰ گرم سم قارچ کش مانند بنومیل مخلوط می کنند. و ریشه نهال را درون آن فرو برده و سپس می کارند.

رس و پهن به ریشه‌ها می چسبد و به دلیل خاصیتهای مختلفی که خداوند به آنها داده موجب ترمیم زخم‌های ریشه و حفظ رطوبت اطراف ریشه و تامین مواد غذایی اولیه مورد نیاز ریشه می شوند. سم قارچ کش نیز که فعالیت قارچها را در اطراف ریشه کم می کند.

این عمل در هر مقیاسی قابل انجام است و شما میتوانید به جای ۱۰۰ لیتر آب از ۱۰ لیتر آب+۱ کیلوگرم رس+نیم کیلوگرم پهن + ۳۰گرم سم قارچ کش استفاده کنید برای کاشت چند نهال از این مخلوط استفاده کنید.

 

6-انجام کاشت نهال

بعد از کندن چاله، مهم طرز و محل قرار گیری نهال است. محل پیوند باید حدود ۱۵ سانتیمتر (یکم بالا پایین اشکال ندارد) بالاتر از سطح خاک قرار گیرد.

ریشه ها باید به صورت مرتب در خاک قرار گیرند و پیچیده و در هم نباشند. برای اینکار معمولا مقداری خاک به صورت کله قندی در ته چاله می ریزند و ریشه‌های نهال را روی آن مرتب رو به پایین می گذارند.

ریشه ها باید به صورت مرتب در خاک قرار گیرند و پیچیده و در هم نباشند

 

روی ریشه ها را با خاک خوب سطح الارض می پوشانند و می توانید اطراف نهال را به صورت کاسه مانندی شکل بدهید تا آب در آن خوب جای بگیرد و به مرور ته نشین شود.

 

نهال را به صورت عمود بر سطح قرار داده و تراز بودن آن را از دو طرف چک کنید، قبل از آبیاری خاک اطراف نهال را معمولا با ضربات پا محکم می کنند و بلافاصله آبیاری انجام می شود.

 

نحوه کاشت درخت, نحوه کاشت نهال

 

گودال را به تدریج ولی محکم پر کنید: خاک اطراف پایین توده‌ی ریشه را پر و محکم کنید. اگر توده‌ی ریشه را محکم بسته‌اید، بدقت هر نوع نخ و یا پلاستیک یا سیم را از آن جدا سازید تا ریشه براحتی و بدون هیچ مانعی رشد کند. باقی مانده فضای چاله را پر کنید، خاک را محکم بکوبید تا هوای اضافی خارج شود که ممکن است ریشه را خشک کنند. پس از آن با آبیاری درخت فضاهای حاوی هوای اضافی را از بین ببرید. در هنگام کاشت نهال درخت به پای درخت  هرگز کود ندهید.

7-در صورت لزوم درخت را دیرک کوبی کنید: مطالعات نشان می‌دهد که چنانچه درختان در هنگام کاشت دیرک کوبی نشوند ساقه‌های قوی‌تر و ریشه‌‌ی قوی‌تری خواهند داشت و درختان سریعتر تثبیت می‌شوند اما در مکان‌های بادخیز، دیرک کوبی هنگام کاشت درخت می‌کاریم ضروری است. دیرک‌کوبی از درخت در برابر چمن‌زن‌ها محافظت می‌کند. یک یا دو دیرک به همراه بندهای مقاوم و پهن در قسمت پایینی درخت آنرا صاف نگهداشته و میزان صدمه به آن را به حداقل می‌رساند، ولی همچنان اجازه‌ی حرکت را به آن می‌دهد. یکسال پس از کاشت می‌توانید دیرک‌های محافظ و گره‌های آن را باز کنید.

8-پای درخت را مالچ پاشی کنید: مالچ نوعی ماده‌ی آلی است که در پایین درخت پاشیده می‌شود تا رطوبت را حفظ کرده و از سرد و گرم شدن شدید خاک جلوگیری کند و جلوی رشد علف هرز را بگیرد. مالچ‌های رایج در بازار، خرده برگ، پیت ماس و غیره هستند. 5 تا 10 سانتی متر برای مالچ پاشی کافی است. مالچ پاشی بیش از 10 سانتی‌متر باعث کمبود اکسیژن و رطوبت کافی می‌شود. انباشته کردن مالچ در کنار ساقه‌ی درخت باعث پوسیدگی ساقه‌ی درخت می‌شود. یک قسمت 2.5 تا 5 سانتی متری اطراف پایین درخت را مالچ نپاشید تا رطوبت تنه‌ی درخت را بکاهد و از پوسیدگی آن جلوگیری کند.

از این پس آبیاری باید به موقع انجام شود تا وقتی که گیاه بتواند ریشه های جدید تولید بکند و از رطوبت خاک حداکثر استفاده را بکند. مقدار آبیاری به نوع درخت ربط زیادی دارد. مثلا نهال صنوبر یا بید به آبیاری زیاد جواب مثبت داده رشد بیشتری می کنند ولی برخی نهالها ممکن است به غرق آبی حساسیت نشان داده و بدتر خراب بشوند. لذا بهتر است آبیاری به اندازه باشد. در نهال جوان تازه کاشته شده می باید آب به اندازه کافی فراهم بشود و هر چند روز یکبار قبل از خشک شدن اطراف ریشه حتما آبیاری کنید.

 

نکات مهم در هنگام تهیه نهال

 

بسته بندی و انتقال نهال :

یکی از عوامل بسیار مهم در موفقیت درختکاری، بسته بندی و انتقال از مراکز تولید نهال یعنی نهالستان، به منطقه مورد کاشت می باشد. پس از انتخاب نهال سالم، باید ریشه نهالها را کاملاً در داخل پوششی از پلاستیک یا گونی یا چادر برزنتی قرار داد تا ریشه های نهال در اثر مجاورت با باد و آفتاب و هوای آزاد از بین نرود، سپس با وسایل نقلیه، نسبت به انتقال سریع نهال ها اقدام شود. باید توجه شود به اندازه میزان مصرف روزانه نهال از نهالستان تحویل گرفته شود.

 

دستورات فنی کاشت نهال

 

آماده کردن عرصه کاشت :

در صورت مسطح بودن زمین، با استفاده از ادوات کشاورزی، گاوآهن و غیره، شیاری به عمق حدود ۴۰ سانتیمتر و به فواصل لازم، بسته به شرایط منطقه ایجاد می گردد. سپس محل چاله ها در داخل و حاشیه شیارهای ایجادشده، مشخص می شود.

 

اول با استفاده از تراز دستی یا دوربین، خطوط تراز و همچنین محل غرس نهال، مشخص می گردد. سپس روی خطوط تعیین شده، شیاری به ابعاد حداقل ۴۰ × ۲۰ سانتیمتر، به منظور جمع آوری هرز آبهای سطحی بین دو خط تراز و جلوگیری از فرسایش خاک حفر و در داخل آن، چاله احداث می شود.

 

تراکم کاشت :

به طور کلی فواصل کاشت نهال از یکدیگر، بستگی به اهداف و شرایط محیطی دارد. فواصل کشت در شمال کشور کمتر، در جنوب و مناطق بیابانی بیشتر و در سایر مناطق متوسط می باشد. در ایجاد فضای سبز هم، فواصل کشت با توجه به نوع گونه و شرایط منطقه و اهداف تغییر می یابد.

در هر صورت بهتر است از نظرات و تجارب اهل فن و کارشناسان منابع طبیعی منطقه استفاده گردد.

 

گودبرداری :

شکل چاله غرس نهال درختکاری، معمولاً بصورت مکعب مستطیل، مکعب مربع بوده، به وسیله دست یا به وسیله مته گود برداری حفر می شود. موقع کندن، خاک رویی را (به عمق ۳۰-۲۰ سانتیمتری ) که به آن خاک زراعی گفته می شود جداگانه ریخته و خاک زیری را از آن جدا کرده ، با مقداری کود پوسیده دامی مخلوط کرده، سپس کف گوده را پس از پایان عملیات خاکبرداری شخم زده، نرم می نمائیم.

 

ابعاد چاله ها براساس سن، وضعیت ریشه و نوع گونه تعیین می گردد بطور کلی هر قدر ابعاد آن بزرگتر باشد، استقرارو رشد نهال بهتر خواهد بود.

 

زمان کاشت :

بهترین زمان کاشت نهال، معمولاً هنگام خواب نهال است در مناطق گرم و متعدله و نیمه سردسیر، بهترین زمان کاشت، پائیز پس از خواب رفتن نهال است ولی درمناطق سردسیر نهال کاری بهتر است پس از سپری شدن یخبندان انجام شود.

 

بهترین شرایط برای غرس نهال روزهای ابری وهوای آرام است.

در روزهای آفتابی وگرم و یا یخبندان و روزهایی که باد شدید است از کاشت نهال جداً خودداری شود .ختم زمان کاشت در پائیز طوری تنظیم و برنامه ریزی شود که ریشه نهال با محیط جدید قبل از فرارسیدن یخبندان انس پیدا نموده باشد لذا بایستی پایان زمان کاشت ۲ الی ۳ هفته قبل از بیداری ظاهری نهال باشد.

البته زمان کاشت نهالهای گلدانی، از قاعده فوق مستثنی است زیرا نقل وانتقال و کاشت آنها در تمام طول سال عملی است مع الوصف رعایت موارد ذیل ضروری است.

 

۱- درموقع انتقال نهال نبایستی درجه حرارت مبدا با مقصد اختلاف داشته باشد.

۲- رطوبت بافت خاک گلدان درحدی باشد که مانع از هم پاشیدگی خاک گلدان شود.

۳- موقع کاشت ، ظرف گلدان ( نایلون و سفال و…) با احتیاط جداگردد، از کاشت نهال با ظرف و گلدان بطور جدی خودداری شود.

 

آبیاری :

بعد از کاشت، بلافاصله بایستی آبیاری انجام و آبیاری های بعدی نیز با توجه به شرایط اقلیمی منطقه و زمان شروع فعالیت نهال تنظیم گردد.

روشهای مختلفی برای آبیاری وجود دارد، با توجه به شرایط کشور از نظر محدودیت آب قابل دسترس، بهترین روش آبیاری از نظر صرفه جویی در مصرف آب و هزینه (در بلند مدت ) و سهولت کار آبیاری، آبیاری قطره ای می باشد.

 

عملیات مراقبت و نگهداری :

برای بهبود شرایطی که مناسب بقاء و رشد بعدی نهالها باشد عملیات مراقبت (سله شکنی، وجین علف هرز، مرمت حصار و قیم، هرس شاخه ها واکارینهالهای خشکیده ) و در صورت لزوم آبیاری پس از کاشت نهال امری ضروری است

 

مطالب مرتبط:

1. اصلاح خاک شور و قلیایی با اسید سولفوریک
2.  EC (ایی سی) خاک چیست؟
3.  PHیاهمان اسیدیته خاک چیست؟
4. راه های غلبه بر شوری خاک و آب در کشاورزی
5. نکات مهم کاشت،هرس و نگهداری درخت و مبارزه با کرم خراط
6. انواع خاک ها
7. اطلاعات اولیه مورد نیاز کشاورزان و باغداران در مصرف کودها و کاشت و هرس
8. زمان و نحوه کوددهی در باغات
9. نکات مهم در تغذیه گیاهان
10. لزوم استفاده از گوگرد در افزایش بهره وری محصولات کشاورزی
11. آبیاری درختان باید بر چه اساسی باشد؟
12. مصارف کود مرغی در مزارع و باغات

 

 

روش کشت یونجه

گیاهی بنام یونجه

یونجه(ترکی)، (کابلی:رشقه، هراتی:سبست) یا اسپست (medicago sativa به معنی علف مادها) اولین بار توسط مادها برای تأمین غذای اسب هایشان اهلی گردید. یونجه اصولاً مبدأ کویری دارد و در حال حاضر در تمام مناطق معتدل و شبه قاره کشت می‌گردد.

 

گیاه یونجه، گیاه چند ساله با برگ­های سه برگچه­ای و با گل آبی تا بنفش است. این گیاه متعلق به تیره Fabaceae (تیره نخود و لوبیا) است. یونجه مهمترین علوفه در جهان است. گیاه یونجه منبع طبیعی نیتروژن است، زیرا میزبان باکتری­های همزیست خاکی در گره­های ریشه می­باشد که نیتروژن هوا را به خاک منتقل می­کند. بنابراین، نتیروژن برای سایر گیاهان نیز در دسترس است.

گیاه یونجه سازگاری بالایی با شرایط آب و هوایی مختلف دارد. یونجه تحمل بالایی را نسبت به خشکی نشان می­دهد. این امر می­تواند به دلیل سیستم ریشه آن باشد که تا عمق 30-15 فوت (4.5 تا 5 متر) نفوذ کرده و مواد غذایی و آب مورد نیاز خود را بدست می­آورد. میانگین طول ریشه 5-4 فوت (1.5-1.2 متر) است. قسمت بالای گیاه نسبت به سیستم ریشه کوتاه­تر است. ارتفاع گیاه از 2 تا 4 فوت (60 تا 120 سانتیمتر) است. گیاه یونجه در خاک­های دارای زهکشی خوب رشد مناسبی دارد، زیرا خاک­های مرطوب باعث توسعه بیماری­های مختلف می­شوند.

 

کشت یونجه به چند روش انجام میگیرد:

1. کشت دیمی
2. کشت آبی
3. کشت هیدروپونیکی
4. کشت فصلی بهاری و پاییزی

 

چگونگی رشد و کاشت یونجه

 

در چند کلمه، یونجه می­تواند در پاییز یا بهار کاشته شود. فرض کنید بذرها را در فصل بهار سال اول بکاریم. اگر همه چیز به درستی پیش رود، 65-60 روز دیگر اولین برداشت صورت خواهد گرفت. 45-35 روز بعد، ما می­توانیم برداشت دوم را انجام دهیم و به طور کلی هر 45-35 روز می­توانیم یونجه را تا اواخر پاییز سال 1 (پایان ماه اکتبر – نوامبر) برداشت کنیم. در این زمان، گیاه خود را برای زمستان آماده می­کند. به طور معمول، برداشت آن تا بهار بعدی متوقف می­شود (سال دوم). اگر ما از گیاه مراقبت کنیم، در طول دوره بهار و اواخر پاییز سال دوم نیز می­توانیم هر 45-35 روز یکبار نیز برداشت کنیم. همین امر در مورد سال­های 3 و 4 نیز صادق است. اکثر کشاورزان پس از سال چهارم کشت یونجه متوقف می­کنند، زیرا عملکرد آن به طور قابل توجهی کاهش می­یابد (ممکن است هر سال 15 درصد کاهش یابد). با این حال، در مواردی گزارش شده که در آن گیاهان یونجه پس از 7-6 سال یا حتی بیشتر نیز به تولید محصول خود ادامه می­دهند. بیشتر کشاورزان در اواخر سال چهارم محصول را حذف کرده و غلات را کشت می­کنند.

بنابراین، در مناطقی که دارای زمستان‌ها معتدل هستند بهتر است بونجه را بهتر است در پاییز به اندلزه کافی زود کاشت. تا قبل از اینکه سرما رشد آن را متوقف کندگیاه بتواند مستقر شود؛ و در مناطقی که دارای زمستان‌ها سرد هستندگیاه باید در بهار کشت شود وکشت آن باید زود انجام شود تا قبل از شروع گرما تابستانه گیاه مستقر شود. کاشت یونجه با بذر کار بر کاشت با دست ترجیح دارد؛ و فاصله بین ردیف‌ها ۱۴۰-۱۵۰سانتی‌متر و عمق کاشت ۱-۳ سانتی‌متر در نظر گرفته شده.

 

دوره تناوب کشت یونجه

 

اکثر کشاورزان پس از سال چهارم کشت آن را متوقف می­کنند، زیرا عملکرد به طور قابل توجهی کاهش می­یابد (ممکن است هر سال 15 درصد کاهش یابد). همانطور که در بسیاری از گیاهان رخ می­دهد، یونجه نیز تحت تاثیر پدیده خودسمیت قرار می­گیرد. این بدان معنی است که گیاهان یونجه تولید سموم می­کنند که از رشد آن ممانعت می­کند. در نتیجه، پس از برداشت یونجه در سال چهام، بیشتر کشاورزان با شخم عمیق آن را از بین برده و گندم، ذرت یا جو کشت می­کنند. پس از برداشت گندم، ذرت یا جو کشت شده و دانه یونجه دوباره به مدت 4 سال کشت می­کنند. این تناوب کشت برای یونجه و گندم/جو/ذرت مناسب است. از سوی دیگر، غلات سبب کاهش علف ­های هرز شده و زمینه را برای کشت یونجه فراهم می­کنند. مطالعات نشان می­دهد که کشت ذرت پس از یونجه باعث افزایش 10 درصدی تولید آن می­شود.

 

معرفی انواع یونجه دربازار ایران

بذر یونجه همدانی

 

یونجه همدانی مناسب برای رشد و نمو در مناطق سردسیر است. ارتفاع آن بیش از سایر ارقام سردسیری و نیمه گرمسیری است. یونجه همدانی نسبت به یونجه رنجر برای کشت در مناطق سرد سیر مزایای بیشتری دارد . یونجه همدانی رشد نسبی داشته و سالیانه بیش از 5-4 چین بیشتر تولید نمی نماید .

یونجه همدانی دارای ساقه های بلند خشبی با شاخ و برگ نسبتاً کم و ارتفاع ساقه آن به 90 تا 100 سانتی متر می رسد. برگ های آن کوچک، نازک و باریک تر از سایر یونجه هاست.  یونجه همدانی به آب نیاز فراوانی دارد . هر 10-8 روز بایستی آبیاری شود . حداکثر عملکرد این رقم در زمان ظاهر شدن حدود گل ها است .این رقم در ارتفاعات زیاد بخوبی رشد می کند. رنگ گل یونجه همدانی به رنگ بنفش می باشد.

اقلیم مناسب یونجه همدانی:  سرد سیری

ارتفاع یونجه همدانی: 90-100 سانتی متر

تعداد چین یونجه همدانی: 3-5

اندازه برگ ها یونجه همدانی: متوسط

تراکم ساقه و برگ یونجه همدانی: متراکم

 
بذر یونجه نیک شهری

 

یونجه نیک شهری از بهترین یونجه های مناطق گرمسیری ایران است که علاوه بردارا بودن پتانسیل تولید بالا به لخاط قابلیت چین برداری زیاد با متوسط 18 چین در سال ، مقاومت زیادی نسبت به گرما داشته واز نظر درصد برگ نسبت به ساقه و درصد پروتئین نیز از محصولات برتر است

یونجه نیک شهری تا دمای حدود 50 درجه سانتی گراد را بخوبی تحمل می کند ولی در سرمای 50- سانتی گراد از بین می رود. یونجه نیک شهری نیاز آبی و غذایی بالایی دارد و در شرایط خوب زراعی تا 20 تن علوفه خشک نیز می توان تولید کرد.

اقلیم مناسب یونجه نیک شهری: گرم و مرطوب

ارتفاع یونجه نیک شهری: 100-120سانتی متر

تعداد چین یونجه نیک شهری: 10-12چین

اندازه برگ های یونجه نیک شهری: درشت و پهن

تراکم ساقه و برگ یونجه نیک شهری: متراکم

 
بذر یونجه مائوپا

 

یونجه مائوپا از یونجه های کشور آمریکا نشات میگیرد. یونجه مائوپا از تلاقی بین یونجه های آمریکایی و آفریقایی به وجود آمده است و در حقیقت از یونجه ای به نام آفریکن African حاصل شده است. مناسب برای کشت در مناطق گرم و خشک است ارتفاع ساقه های آن به 70 سانتی متر میرسد یونجه مائوپا در برابر گرما و خشکی بسیار مقاوم است. تعداد برگ های آن نسبتاً زیاد و پر محصول است. ولی در برابر سرما حساس و ضعیف است. یونجه مائوپا برای مناطق گرم کشور مناسب است. منشأ آن آمریکاست. یونجه مائوپا  محصولی 7 چین است.اندازه برگ های آن درشت و پهن است.

اقلیم مناسب یونجه مائوپا: گرم و خشک

ارتفاع یونجه مائوپا: 60-70 سانتی متر

تعداد چین یونجه مائوپا: 6-7 چین

اندازه برگ های یونجه مائوپا: درشت و پهن

تراکم ساقه و برگ یونجه مائوپا: متراکم

بذر یونجه قره یونجه

 

قره یونجه بیشتر در استان های آذربایجان غربی و شرقی میروید. در برابر سرما متحمل است و برای کشت به صورت یونجه یکساله و حتی دیم در مناطق سرد، مناسب است. گونه های مختلفی از قره یونجه وجود دارد که می توان به اردوباد، بافتان و خواجه اشاره کرد. قره یونجه در برابر شوری و سرما مقاومت بسیار بالایی دارد. ارتفاع ساقه های آن در حدود 75 سانتی متر  است و حدود 10 الی 11 گره درطول ساقه اصلی وجود دارد. شکل برگچه ها از نوع قلب وارونه یا “Obaordate” بوده و پیچش غلاف های این رقم از نوع چپ گرد است.

اقلیم مناسب قره یونجه: سردسیری و دیم

ارتفاع یونجه قره یونجه: 70-80 سانتی متر

تعداد چین قره یونجه: 5-6

اندازه برگ ها قره یونجه: متوسط – کوچک

تراکم ساقه و برگ قره یونجه: متراکم

 

 
بذر یونجه رنجر

 

یونجه رنجر یکی از بهترین بذرهای دنیا شناخته شده است و مرکز اصلی آن کشور آمریکا است.  از ویژگی های این یونجه میتوان به رشد سریع ،پایه بلند و 7 چین بودن آن اشاره کرد.یونجه رنجر بیشتر از 10 سال در زمین عمر میکند ودر مزارع آبی و دیمی قابل کشت است. یونجه رنجر  در مقابل سرما مقاومت زیادی از خود نشان می دهد. و بسیار شبیه به یونجه همدانی است. ارتفاع یونجه رنجر از همدانی نیز کمتر می باشد.

شرایط آب و هوایی یونجه رنجر: معتدل – سرد سیر

ارتفاع یونجه رنجر: 70-80 سانتی متر

تعداد چین یونجه رنجر: 5-7

اندازه برگ های یونجه رنجر: متوسط

تراکم ساقه و برگ یونجه رنجر: متراکم

بذر یونجه بمی

 

یونجه بمی از جمله گیاهان علوفه ای است که می تواند در شرایط کمبود اب ، علوفه ای با کیفیت بالا توولید کند.یونجه بمی  برای کاشت در مناطق گرمسیری مناسب است.یونجه بمی در برابر گرما و خشکی بیشتر از یونجه یزدی مقاومت نشان میدهد. دانه های یونجه بمی از یونجه یزدی بزرگتر است بلندای متوسطی درحدود 65-60 سانتی متر  داشته و برگ های به نسبت بزرگی دارد. این رقم نیز سالیانه می تواند تا بیش از 10 چین تولید کند. این رقم نیز مانند رقم یزدی به یونجه هفت چین معروف است.

اقلیم مناسب یونجه بمی: گرمسیری

ارتفاع یونجه بمی: 60-65 سانتی متر

تعداد چین یونجه بمی: 10-8

اندازه برگ ها یونجه بمی: بزرگ

تراکم ساقه و برگ یونجه بمی: متراکم

 
بذر یونجه بغدادی

 

یونجه بغدادی برای اولین بار از کشور عراق وارد ایران شد. یونجه بغدادی مخصوص مناطق گرمسیری است و در نواحی جنوبی ایران وبه ویژه در استان خوزستان کشت می شود . در شرایط گرمای سوزان بدون رکود در سرتاسر سال رشد می کند . یونجه بغدادی ارتفاع بلندی داشته که بیش از 1 متر نیز می رسد بطور متوسط سالیانه 10 چین تولید می نمایند .

ازدیگر ویژگی های بارز این یونجه، مقاومت بالای آن در برابر شوری و نیاز آبی بیسار ان است. برگ های آن بزرگ بوده و پوشیده از کرک و نیاز آبی آن بالاست

اقلیم مناسب یونجه بغدادی: گرمسیری با رطوبت بالا

ارتفاع یونجه بغدادی: 90-100 سانتی متر

تعداد چین یونجه بغدادی: 10-12 چین

اندازه برگ ها یونجه بغدادی: درشت و پهن

تراکم ساقه و برگ یونجه بغدادی: متراکم

بذر یونجه اصفهانی (رهنانی)

 

یونجه اصفهانی مخصوص مناطق معتدل و نیمه معتدل است و در استان اصفهان بالاترین درصد کشت را به خود اختصاص داده است. ارتفاع ساقه های آن به 70 سانتی متر میرسد.یونجه اصفهانی محصولی 7 چین است.اندازه برگ های آن متوسط است

اقلیم مناسب یونجه اصفهانی: معتدل

ارتفاع یونجه اصفهانی: 60-70 سانتی متر

تعداد چین یونجه اصفهانی: 6-7

اندازه برگ های یونجه اصفهانی: متوسط

تراکم ساقه و برگ یونجه اصفهانی: متراکم

 

انتخاب محل مناسب برای کشت یونجه :

 

یکی از اقدام های اولیه و بسیار مهم در زراعت یونجه، تعیین محل مناسبی برای کشت آن است. انتخاب محل، یک تصمیم حساس در تولید یونجه  است، چون شرایط محل می تواند عملکرد و دیگر برتری های یک رقم یونجه را تحت تاثیر قرار داده و حتی محدود کند. هر چند یونجه در طی گسترده ای از شرایط محیطی می تواند رشد کرده و محصول تولید نماید، ولی بابررسی اولیه دقیق و علمی، می توان بیشینه بهره وری را به دست آورد. در انتخاب محل برای زراعت یونجه، همیشه بایستی در نظر داشت که مناسب ترین محل برای کشت یونجه محلی است که بیشترین عملکرد و بالاترین کیفیت علوفه در آن تولید می شود. هنگامیکه در مرحله مکان یابی، کشتزاری برای کشت یونجه انتخاب شود که مناسب ترین میزان عمق نفوذ ریشه، عناصر غذایی، تهویه و آب را برای گیاه فراهم کرده و بدون تنش های عمده شوری و قلیایی و غرقابی باشد، می توان مطمئن بود که شرایط برای بیشینه عملکرد یونجه فراهم شده است.

 

نیازهای خاک یونجه ، انتخاب گونه و مدیریت علفهای هرز

 

بیش از 200 نوع یونجه شناخته شده وجود دارد، اما تنها 8-6 مورد از آن در سطح تجاری استفاده می­شود. به طور کلی، گونه­ های مختلف یونجه در مناطق مختلف رشد می­کنند. ما بایستی مشخص کنیم که کدام نوع در منطقه ما بیشتر مورد استفاده قرار می­گیرد. اگرچه گیاه یونجه سازگاری بالایی نسبت به شرایط مختلف آب و هوایی دارد، اما قبل از تصمیم­گیری بایستی بررسی کنیم که کدام مورد تنوع خوبی در منطقه ما دارد.

آماده­ سازی کشت یونجه در طول تابستان سال قبل انجام می­شود. اکثر کشاورزان از طریق تست pH خاک در نزدیک 5/6 فعالیت خود را آغاز می­کنند. بسیاری از کشاورزان مقدار 4-3 تن در هکتار آهک را به خاک اضافه می­کنند. اعتقاد بر این است که آهک باعث افزایش فعالیت باکتری ریزوبیوم شده و سیستم تهویه خاک را بهبود می­بخشد. همچنین، برخی از کشاورزان 3-2 تن در هکتار کود اضافه کرده و قبل از کشت شخم عمیق می­زنند (به یاد داشته باشید که 1 تن = 1000 کیلوگرم = 2200 Ibs و 1 هکتار = 47/2 جریب = 10000 متر مربع است). قبل از اعمال هر نوع کود یا روش­های خاک­ورزی، بایستی از خاک آزمایش انجام شود. به طورکلی، هنگام رشد یونجه، آخرین خاک­ورزی روز قبل از کاشت صورت می­گیرد.

اگرچه یونجه گیاهی سازگار بوده و سال­ها محصول خوبی را تولید می­کند، اما می­تواند به شدت تحت تاثیر علف­های هرز قرار گیرد. علف­های هرز با گیاه یونجه بر سر آب و مواد مغذی رقابت می­کنند و باعث می­شوند که گیاهان نازک و ناکارآمد باشند. ما ممکن است مجبور شویم اطلاعاتی را از کشاورزان محلی و یا متخصصان کشاورزی در مورد علف­های هرز جمع­آوری کنیم. سپس با بایستی بر اساس چارچوب قانون محلی و پیشنهاد متخصصان، سیاستی را در قبال علف­های هرز برنامه­ریزی کنیم. برخی مواد شیمیایی به طور گسترده در برخی از کشورها استفاده شده و در برخی کشورهای دیگر به شدت ممنوع هستند.

 

نیازهای کودی یونجه

 

یونجه به دلیل ارتباط همزیستی با باکتری­های ریزوبیوم نیتروژن مورد نیاز خود را تامین می­کند. میانگین تثبیت سالانه نیتروژن در هر هکتار یونجه حدود 1100 Ibs (500 کیلوگرم) است (به یاد داشته باشید که 1 تن = 1000 کیلوگرم = 2200 Ibs و 1 هکتار = 247 جریب = 10000 متر مربع). در نتیجه، در اکثر موارد کمبود نیترات وجود نخواهد داشت. با این حال، گیاهان یونجه معمولا از کمبود فسفر رنج می­برند. شایع­ترین علامت کمبود فسفر، ریشه­های کم توسعه یافته و برگ­های سبز – آبی است. بسیاری از کشاورزان در طول کاشت فسفر را به زمین اضافه می­کنند، در حالی که دیگران ترجیح می­دهند که 350 Ibs (160 کیلوگرم) P2O5 را در هر هکتار اضافه نمایند که اغلب در پایان زمستان (بهمن و اسفندماه) است. بسیاری از کشاورزان نیز قبل از کاشت و بعد از هر 3-2 برداشت در سال­های دو و سوم کود را به خاک اضافه می­کنند.

با این حال، این موارد تنها برخی از الگوهای رایج هستند که نباید بدون انجام تحقیق صورت گیرند. هر مزرعه متفاوت بوده و نیازهای مختلفی را دارد. بهتر است که هر سال یکبار خاک آزمایش شود و پس از مشورت با متخصصان اقدامات لازم صورت گیرد.

عمق خاک مناسب برای کاشت یونجه :

 

خاک باید به حد کافی عمیق باشد تا ظرفیت نگهداری آب را در حد مورد نیاز فراهم سازد. یونجه ریشه اصلی درازی دارد که تا اعماق بیشتری نسبت به ریشه بیشتر گیاهان زراعی مانند ذرت یا گندم نفوذ کند. در شرایط مطلوب ریشه های یونجه می توانند تا عمق 6 متری خاک نیز نفوذ کنند که این عمق نفوذ بالا به یونجه توان تحمل بالایی در برابر تنش خشکی می باشد. کمینه عمق خاک مورد نیاز برای کشت یونجه یک متر می باشد. خاک های کم عمق به طور عموم به لایه های زیر سطحی نفوذپذیری محصور شده اند که این لایه ها به علت کاهش نفوذپذیری و زهکشی خاک، عملکرد یونجه را کاهش خواهد داد.
خاک مناسب برای کاشت یونجه :

در برخی از مناطق که سطح سفره های زیرزمینی بالاست، یا نفوذپذیری خاک توسط لایه های بستری کاهش پیدا کرده است و یا در مسیل رودخانه ها قرار دارند، ممکن است در فصول پرباران سال حالت غرقابی ایجاد شود. یونجه به ویژه در مراحل رشد فعال به شرایط غرقابی حساس است. این حساسیت از بابت کاهش اکسیژن در دسترس ریشه ها و گره های تثبیت کننده نیتروژن ایجاد شده در نتیجه آن نارسایی های تنفسی و همچنین بیماری های مختلف ریشه و طوقه توسعه می یابد. در صورتیکه ایجاد حالت غرقابی همزمان با افزایش دمای هوا باشد، احتمال توسعه بیماری ها به شدت افزایش پیدا خواهد کرد. پیش از انتخاب چنین زمین هایی برای کاشت، بایستی بررسی لازم انجام گیرد تا بتوان مطمئن شد که می توان با خاک ورزی مقی میزان نفوذپذیری را افزایش داد. در صورت برطرف نشدن تنگنای غرقابی باید از کاشت یونجه در کشتزار خودداری نمود.
شیب مناسب زمین برای کاشت یونجه :

برای کشت یونجه آبی اراضی با شیب کمتر از یک درصد بسیار مناسب است. 1 تا 2 درصد مناسب، 2 تا 5 درصد به نسبت مناسب، 5 تا 8 درصد کمی مناسب، 8 تا 12 درصد در شرایط خاصی کمی مناسب و شیب بیش از 12 درصد نامناسب می باشد.

PH مناسب برای کاشت یونجه :

اسیدی و قلیایی بودن خاک توسط پی اچ PH بیان می شود. خاک های با PH کمتر از 6.5 اسیدی، 6.5 تا 7.5 خنثی و بیشتر از 7.5 قلیایی به شمار می آیند. PH خاک بر میزان مواد غذایی در دسترس تاثیر می گذارد. برای زراعت یونجه PH های 6.3 تا 7.5 توصیه می شود، چون در این محدوده فعالیت باکتری های تثبیت کننده نیتروژن بیشتر تحریک می شود. زراعت یونجه در PH های کمتر از شش توصیه نمی شود. افزون بر این کاشت یونجه در خاک های با PH  های بالاتر از 8 به غلت قلیایی بودن این خاک ها مشکل آفرین خواهد بود. خاک های قلیلیی به طور عموم شور نیز هسد و زهکشی مناسبی ندارند. یونجه به شوری خاک به نسبت حساس است. هر چند تولید یونجه در خاک های شور امکان پذیر است، ولی سطوح بالای نمک ایجاد سمیت کرده و دسترسی به آب را کاهش می دهد.

نکته : آستانه آسیب و زیان رسانی شوری در یونجه حدود 2 میلی موس در سانتی متر است.

در صورتیکه میزان شوری خاک از این میزان بیشتر باشد عملکرد یونجه به ازای هر واحد افزایش هدایت الکتریکی، حدود 7.3 درصد کاهش خواهد یافت. البته تحمل یونجه به شوری در مراحل مختلف نموی آن متفاوت است و در مرحله جوانه زنی بالاترین حساسیت رانسبت به شوری دارد و رفته رفته از میزان این حساسیت کاسته می شود. در کل اگر شوری خاک بالاتر از 5 میلی موس در سانتی متر باشد باید از کاشت یونجه خودداری کرد.

آب آبیاری مناسب برای کاشت یونجه :

 

کمیت آب

یونجه نسبت به دیگر گیاهان زراعی، نیاز آبی نسبتا بالایی دارد. یونجه برای تولید هر کیلوگرم ماده خشک 830-560 لیتر آب مصرف می کند. منبع آب بایستی بتواند برای آبیاری هر هکتار یونجه دست کم 100-80 لیتر آب در دقیقه فراهم کند. البته میزان دقیق نیاز آبی بنابه شرایط آب و هوایی و اقلیمی، نوع سامانه آبیاری و غیره متفاوت است. برای تامین این میزان نیاز آبی به منبع آب کافی و ثابت نیاز است، وگرنه عملکرد محدود خواهد شد.

کیفیت آب

کیفیت پایین آب نیز یک مسئله مهم در انتخاب محل برای کاشت یونجه است. آب چاه ممکن است دارای میزان نمک بالایی باشد. سمیت سدیم با بیکربنات نیز می تواند موجب ایجاد اختلال در نفوذ آب باشد. سمیت سلنیوم یا مولیبدن نیز می تواند موجب کاهش کیفیت علوفه تولیدی شود. سمیت عناصری مانند سدیم، کلر و غیره بیشتر در سامانه های آبیاری بارانی چالش آفرین است، چون این ناصر به طور عمده از طریق برگ جذب شده و باعث بورز آسیب و زیان در یونجه می شوند.

 

چگونگی آبیاری یونجه

 

اگرچه یونجه گیاه متحمل به خشکی است اما برای تولید بالا به مدت 4 سال به رطوبت نیاز دارد. بطورکلی، رطوب خاک نباید کمتر از 50 درصد باشد. در طول دوره تولید، کشاورزان خاک را از طریق باران­های مصنوعی، محورهای مرکزی، خطی و غوطه ­وری کنترل شده، آبیاری می­کنند. بطورکلی، 10-3 روز قبل از برداشت آبیاری متوقف می­شود. یونجه یک گیاه ریشه ­دار عمیق است. از این رو، می­تواند دوره­ های بین آبیاری­ها طولانی باشد. با این حال، بیشتر گیاهان یونجه پس از 45 روز خشکی در تابستان از بین می­روند. اگرچه هیچ یک از سیستم­های آبیاری نمی­توانند یکنواختی مطلق را تضمین کنند، اما باید در نظر گرفت که عرضه بیش از حد آب در یک بخش از زمین ممکن است پتانسیل بیماری را افزایش داده و موجب زهکشی در زیر سطح ریشه شود.

برای مطالعه مقاله آبیاری یونجه کلیک کنید.

یافته­ ها نشان می­دهد که آبیاری گیاهان یونجه به آب­های شور و یا آب­های با کیفیت پایین باعث کاهش تولید می­شود. با این حال، اگر شما قصد آبیاری گیاهان خود توسط این منابع را دارید، باید با متخصصان محلی خود مشورت کنید.

 

کشت و میزان بذر یونجه

 

بذر یونجه را می­توان در پاییز یا بهار کشت کرد. رایج­ترین آن کشت در بهار است. به طور متوسط، حدود (40-20 کیلوگرم) در هکتار بذر خام یا 36-17 Ibs در هر هکتار کشت می­شود (به یاد داشته باشید که 1 تن = 1000 کیلوگرم = 2200 Ibs و 1 هکتار = 247 جریب = 10000 متر مربع است). در ایالات متحده، در سطح گسترده، بذرهای یونجه از طریق ماشین­های کاشت با کیفیت بالا استفاده می­کنند. در این مورد، آن­ها از 15 Ibs بذر در هکتار استفاده می­کنند. هنگام استفاده از این ماشین­ها، اضافه کردن بیش از 15 Ibs بذر در هکتار تعداد کل گیاهان بالغ سالم را افزایش داده و به همین ترتیب عملکرد کل را افزایش می­دهد.

اگر بذرهای خریداری شده خام نباشند، بایستی از تامین کننده خود مقدار دقیق بذر در هر هکتار را بپرسید، زیرا ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشد. اطمینان حاصل کنید که بذر ها دارای کیفیت بالا بوده و عاری از علف هرز هستند، زیرا در غیر این صورت گیاهان شما به علت رقابت با علف­های هرز ضعیف می­شوند.

بذر یونجه به صورت ردیفی با استفاده از دستگاه­های کاشت که به تراکتور متصل می­شوند، کشت می­گردند. عمق کاشت حدود 4/1 اینچ (6/0 سانتیمتر) است. فاصله بین ردیف معمولا 8 اینچ (20 سانتیمتر) یا کمتر است. حدود یک هفته پس از کاشت، اولین جوانه ­ها را مشاهده خواهید کرد. حدود دو هفته پس از کاشت، می­تواند حداقل 28 گیاه جدید را در هر فوت مربع مشاهده کنید. اگر تعداد گیاهچه در هر فوت مربع 8-10 عدد باشد، ممکن است مجبور شوید که زمین را شخم زده و مجددا کشت کنید. بسیاری از کشاورزان کود فسفر را نیز به دستگاه کاشت یونجه اضافه می­کنند، زیرا هر گونه کمبود فسفر از رشد ریشه یوجه جلوگیری می­کند. به طور کلی، با رشد محصول تعداد گیاهچه­های یونجه در هر هکتار کاهش می­یابد. در طول سال اول، به طور معمول 25 گیاه در هر فوت مربع یا 269 گیاه در هر متر مربع وجود خواهد داشت. با این حال، در پایان سال سوم، به طور معمول 10 گیاه در فوت مربع یا 107 گیاه در هر متر مربع وجود خواهد داشت.

مراحل کشت یونجه

۱- آماده سازی زمین :

یونجه گیاهی چند ساله است، لذا بازدن شخم عمیق ،دیسک ،لولر بسترکاشت آماده می شود.خاک های خوب وحاصل خیز با کلسیم کافی برای یونجه مناسب( واکنش خاک۵/۷-۵/۶= PH )است.

۲-تناوب زراعی:

عمرمفید واقتصادی یونجه درمواردی ۷-۵ سال است وبعداز برگرداندن یونجه بعلت تثبیت ازت در خاک بوسیله ازتوباکترهای ریشه گیاه کاشت نباتات وجینی مانند سیب زمینی – غلات – یونجه درنظرگرفته می شود.

۳- تاریخ کاشت:

یونجه را می توان دردو فصل پائیز و بهار کاشت نمود .کاشت پائیزه برکاشتت بهاره ارجحیت دارد. کاشت پائیزه در مناطق سرد استان اوائل شهریور ماه ودرمناطق سردمعتدل تا اواسط شهریورماه کشت انجام گیرد.کشت بهاره: دربهار معمولا”بعداز رفع سرمای بهاره از نیمه دوم اردیبهشت ماه الی خردادماه انجام داد.

۴- عمق وروش کاشت:

عمق کاشت بذر حدود۲-۱ سانتیمتراست البته باتوجه به نوع خاک،عمق کاشت می تواند تغییریابد. درخاکهای رسی وسنگین کمترودرخاکهای شنی و سبک عمق کاشت میتواندکمی بیشترشود.بذرپاشی یونجه به دوطریق صورت می پذیرد.۱- دستپاش ۲- ماشینهای بذرافشان ازنکات مهم دربذرکاری یونجه ،این است که سعی شود بذر بطوریکنواخت درسطح مزرعه پخش شده وبه اندازه کافی باخاک پوشیده گردد.

۵- مصرف کودهای شیمیایی:

براساس آزمون خاک میزان کود مورد نیاز و روش مصرف کود شیمیایی در زراعت یونجه تعِِیین گردد. کودهای شیمیایی فسفره، پتاسیمی و برخی از کودهای ریزمغذی قبل از کشت مصرف گردند. با توجه به اینکه یونجه از خانواده لگومینوز بوده و قادر به تثبیت ازت هوا توسط باکتریهای موجود در گره های ریشه که عمدتاً از خانواده ریزوبیوم می باشد لذا مصرف ۲۵ کیلوگرم ازت خالص در هکتار (هنگام آماده سازی زمین) قبل ازکاشت توصیه می شود ( به منظور افزایش کارایی جذب ازت هوا توسط این میکروارگانیسم ها حتی المقدور از مصرف کود ازته خودداری گردد). با توجه به اثرات مفید کودهای پتاسیمی بر خصوصیات کمی و کیفی یونجه و برابری نیاز غذایی یونجه به عناصر ازت و پتاسیم، در صورت توصیه کارشناس، مصرف این کود الزامی است. در سال دوم درصورت بروز علایم کمبود عناصر غذایی به منظور بررسی وضعیت تغذیه ای کشت یونجه با مشورت کارشناس تغذیه و با انجام تجزیه برگ و آزمون خاک، کود مورد نیاز تعیین و توصیه می گردد.

۶- میزان و نوع بذر مصرفی و تراکم بوته:

استفاده ازاکوتیپ های یونجه همدانی مانند(قهاوند ، فامنین و کوه زره ) دراستان توصیه می شود.
از ارقام خارجی رقم یونجه دیابلوورده دراستان دارای عملکرد بالایی می باشد.تراکم لازم برای تولید علوفه یونجه، مصرف میزان ۳۰- ۲۵ کیلوگرم بذر و فاصله ردیف کاشت ۵۰ سانتیمتر درهکتاراست.بیشترین عملکرد علوفه از مصرف این مقداربذر وفاصله ردیف کاشت ۱۶ تن علوفه خشک درهکتارحاصل شده است.تراکم لازم برای تولیدبذر، مصرف مقدار ۱۵-۱۰ کیلوگرم بذرموقع کاشت درهکتاربافاصله ردیف کاشت۵۰ سانتیمترمناسب است. که بکاری این تراکم دراستان ، دارای بیشترین عملکرد بذری باتولید ۵۰۰ کیلوگرم بذر درهکتار بوده است.

۷- آبیاری یونجه:

یونجه به دو روش آبی و دیمی کاشته میشود.روش کشت دیمی بذر معمولا پاییز پاشیده میشودو زمان کشت روش آبی معمولا فصل بهار است و باید بدانیم که در اوائل کاشت به ویژه در مرحله جوانه زنی به کم آبی و شوری خاک حساس است .بعد ازآبیاری اول برای جلوگیری از سله بستن بعد از سه روز آبیاری تکرارشود و بعداز سبز مزرعه،بسته به توع بافت خاک، مرحله فیزیولوژیکی رشد و شرایط آب و هوایی محل کشت دور آبیاری بین ۱۲-۷ روز می باشد.

 

۸- کنترل علفهای هرز:

۱- مبارزه مکانیکی: زدن کولتیواتوربین ردیفهای یونجه .
۲-مبارزه شیمیایی: مصرف علفکش داکتال قبل از سبزشدن علف های هرز به میزان ۱۲- ۸ کیلوگرم درهکتار.
کنترل سس: روش مبارزه با سس یونجه: به دو روش می توان مزرعه را از سس پاک نمود.۱- مبارزه مکانیکی : در صورت مشاهده لکه آلوده به سس، آن قسمت از مزرعه را کاملا” سوزانده وجهت به تأخیر انداختن رشد یونجه روی آن قسمت کاه ریخته شود.۲- مبارزه شیمیایی: استفاده ازسم پاراکوات ۵-۳ لیتردرهکتار درجاهایی که علف هرز سس وجود دارد.

کنترل آفت سرخرطومی برگ یونجه:۱-چراندن مزرعه یونجه پس ازبرداشت چین آخردراواسط آبان ماه توسط دام۲- سوزاندن بقایای یونجه دراواخرزمستان وهم زمان باشروع رشد رویشی یونجه باشعله افکن ۳- سم پاشی مزرعه توسط سمومی نظیرفوزالن،دورسبان ودیازینون درزمانیکه حداکثر جمعیت آفت را لاروهای سن ۲ تشکیل میدهند(بابررسی دقیق ومرتب جوانه های انتهایی گیاه یونجه) ۴- برداشت زودترمحصول یونجه درچین اول.
کنترل بیماری ها:۱-بیماری لکه قهوه ای یونجه که دربعضی ازمزارع استان مشاهده شده است بعدازبرداشت چین اول با قارچکش بنومیل ۵/۲-۲ درهزارسمپاشی گردد۲- بیماری باکتریایی پنتیوم یونجه، دراوائل فصل بهاربه علت رطوبت مشاهده شده است وباگرم شدن هوا ازبین میرود درصورت مبارزه باسم ردومیل(گرانوله) براساس دستورالعمل آن میشود

 

مقالات:

1. کشت یونجه
2. تولید علوفه به روش هیدروپونیک

 

مطالب مرتبط:

1. آنتاگونیسم و سینرژیسم چیست؟
2. عناصر پُرمصرف،میان مصرف،کم مصرف مواد توسط گیاهان ودرختان
3. در چه شرایطی باید از محلول پاشی کود استفاده کرد؟
4. کودهای فسفردار (P)
5. نکات مهم در تغذیه گیاهان

 

 

خاک مناسب جهت کاشت درختان میوه براساس اقلیم منطقه

خاک مناسب درختان رابراساس نوع درخت و اقلیم منطقه به مخلوط خاک مناسبی جهت رشد بهتر درختان نیاز داریم. بطور کلی جهت تمامی درختان داشتن خاکهای رسی- شنی به همراه آهک مناسب و کود حیوانی بهترین خاک می باشند. اما بطور اختصاصی به خاک مورد نیاز چند نوع درخت در زیر اشاره می کنیم:
 

خاک مناسب سیب:🍎🍏

سیب درخت پر توقع است که ریشه های آن در سطح گسترش زیادی دارد؛ بنابراین خاک باید حاصلخیز و از لحاظ مواد آلی غنی باشد و قابلیت نفوذ آن نیز خوب باشد. روی این اصل خاکهای شنی- رسی را انتخاب می نمایند به شرطی که کودهای دامی و مواد آلی به خوبی تقویت شده باشد. درخاکهای ضعیف رشد سالیانه شاخه ها کم و برگها کوچک به رنگ سبز کم رنگ یا مایل به زرد درمی آید و ریزش میوه ها زیاد و میوه ها ریز است. درخت سیب در آب و هوای مرطوب بهتر رشد می کند. اکثرا درخت سیب در نقاط خنک و رو به شمال که برای درختان دیگر مناسب نیست، کاشته می شود.

خاک مناسب گلابی: 🍐

درخت گلابی از درخت هایست که نسبت به نوع خاک خیلی مشکل پسند است. برای اینکه میوه خوب بدهد بیشتر به خاک قابل نفوذ در قشرزیرین نیاز دارد خاک نباید آهک فراوان داشته باشد. درخت گلابی خاکهای رسوبی و زمین های توربی که عمل آمده باشند و زمین های با خاک دستی را دوست دارد.

خاک مناسب هلو: 🍑

در صورتی که طبقه ای غیرقابل نفوذ در خاک تحت الارض وجود دارد، نباید اقدام به کشت هلو نمود. چنانچه خاک های سنگین با کود دامی و کود سبز اصلاح شوند و قابلیت نفوذشان زیاد گردد، می توان اقدام به کشت نمود. در موقع درخت کاری در منطقه ای که دارای انواع اراضی است، معمولا اراضی بسیار سبک را به کشت هلو اختصاص می دهند. هلو را در زمین های نم دار و عمیق بیشتر روی پایه آلو و در زمین های کم قوت، روی پایه زردآلو پیوند می زنند.

خاک مناسب زردآلو: 🍑

زردآلو در خاک های سبک تا متوسط از نظر بافت رشد، بهتری دارد. خاک باید عمیق، قابل نفوذ به آب و تهویه خوب باشد. خاک های سرد و متراکم رسی برای کشت و کاراین درخت مناسب نیست. همچنین در مناطقی که سطح آب تحت الارض بالاست، باید از کشت این درخت خودداری شود؛ زیرا نسبت به آب زیاد در خاک حساسیت نشان می دهد. درخت زردآلو بیشتر در خاکهای عمیق و کم رطوبت و سبک بارور می شود. در زمین های مرطوب از بدنه و شاخه درخت صمغ تراوش می کند. درخت زردآلو در زمینی که خاکش گرم و کمی آهک دار بوده و مرطوب نباشد، میوه بهتری می دهد. خاک محل کاشت زردآلو باید حدود 30 متر عمق داشته باشد. اگر خاک زهکشی خوبی داشته باشد، مقدار زیاد آهک در خاک تاثیری روی رشد درخت نخواهد داشت.
 

خاک مناسب آلو:🌳

بطورکلی خاکهای عمیق شنی لومی با زهکش خوب و عاری از شوری و قلیائیت برای آلو مطلوب است. خاکهای غنی از پتاس ترجیح دارد؛ زیرا نیاز به پتاس در آلوها بیشتر است.
 

خاک مناسب گیلاس: 🍒

در خاک های سنگین و بدون زهکشی نتیجه مطلوبی از نظر میوه دهی عاید نخواهد شد. در کشت گیلاس خاک باید عمیق، حاصلخیز و دارای قابلیت نفوذ خوبی باشد. برای حفظ حاصلخیزی خاک باید علفهای دور درخت به خوبی زده شود و در زمستان با کودهای شیمیایی و کود پوسیده دامی خاک تقویت گردد.

خاک مناسب خرما:🌴

خرما به شوری و خشکی خاک مقاوم است و در انواع خاکها قادر به زندگی است؛ با وجود این بعضی از گونه ها خاک های سنگین و پاره ای دیگر خاک های سبک را بهتر می پسندند.

خاک مناسب مرکبات: 🍊

مرکبات را میتوان تقریبا در انواع مختلف خاکها کاشت؛ با وجود این در بعضی از اراضی سنگلاخی و باتلاقی و همچنین اراضی شور بایستی از کشت مرکبات خودداری کرد. بهترین خاک برای کاشت مرکبات اراضی شنی- رسی و یا رسی- شنی هوموس دار می باشد. اگر حاصلخیزی زمین کم باشد باید با اضافه کردن کودشیمیایی و کود دامی و یا کود سبز سطح حاصلخیزی خاک را بالا برد.

خاک مناسب زیتون:🌳

زیتون گیاهی کم توقع است و در خاکهای ضعیف و فقیری که بعضی از گیاهان مانند مرکبات نمی توانند رشد کنند، می روید. خاکهای مناسب برای زیتون کاری شنی- رسی با رسی- شنی عمیق است که دارای قابلیت نفوذ آب و هوا باشد. از کشت زیتون در زمین هایی که سفره های زیرزمینی آب بالا است، و نیز در زمینهایی که هوموس خاک بالا است، باید خودداری نمود.

درصورت دردسترس بودن آب کافی، زیتون وابستگی چندانی به جنس خاک ندارد و به همین دلیل آن را گیاهی مناسب خاکهای فقیر گفته اند. البته باید توجه داشت که میزان محصول در خاکهای فقیر با محصول در خاکهای مناسب و مرغوب قابل مقایسه نیست ودر این قبیل خاکها باید فاصله درختان را تا 20 متر تعیین کرد.

 

مطالب مرتبط:

1. اهمیت آزمون خاک
2. )ECایی سی) خاک چیست؟
3.  PHیاهمان اسیدیته خاک چیست؟
4. تهیه خاک مناسب برای پرورش گلهای زینتی
5. انواع خاک ها